کشف راز دلیل اصلی یکی از مرموزترین بیماری ها - فروشگاه طفره

به گزارش فروشگاه طفره، آلبرتو آسچریو استاد اپیدمیولوژی در دانشگاه هاروارد دلیل اصلی یکی از مرموزترین بیماری ها (ام اس) را کشف نموده است.

به گزارش فروشگاه طفره به نقل از ال پائیس، در امسال آلبرتو آسچریو اپیدمیولوژیست ایتالیایی یکی از معماهای بزرگ پزشکی را حل کرد. در ماه ژانویه امسال تیم او ثابت کرد که ویروس اپشتین بار که باعث مونونوکلئوز (بعلاوه به عنوان بیماری بوسیدن نیز شناخته شده است) می گردد عامل اصلی مالتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک اختلال مرموز است که در آن پوشش محافظ نورون ها از بین می رود.

در بعضی از موارد بیماران که معمولا ابتلای شان به ام اس در دهه دوم یا سوم عمرشان تشخیص داده می گردد ممکن است شرایط شان تا حدی بدتر گردد و برای صحبت کردن و راه رفتن دچار مشکل شوند. تا به امروز سه میلیون نفری که در سراسر دنیا مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بودند نمی دانستند که محرک واقعی بیماری آنان چیست.

در سال 2000 میلادی تیم تحت راهنمایی آسچریو از دانشگاه هاروارد شروع به نظارت دقیق بر 10 میلیون سرباز آمریکایی کرد. نتایج آنان نشان می دهد که خطر ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس پس از آلوده شدن به ویروس بیماری بوسیدن 32 برابر افزایش می یابد. آسچریو در تبادل نظر با نشریه اسپانیایی ال پائیس شرح می دهد که چگونه ویروسی به مقدار اپشتین بار که 94 درصد از جمعیت را مبتلا می نماید مقصر بیماری نادری مانند ام اس است که تنها 36 مورد در هر 100000 نفر به ان مبتلا می شوند.

در ادامه پاسخ های او را خواهید خواند:

اگر به ویروس اپشتین بار آلوده نشده باشید خطر ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس عملا صفر است. البته جفری کوهن ویروس شناس از موسسه ملی بهداشت ایالات متحده اعلام نموده که ترجیح می دهد در خصوص واژه علت محتاط باشد و در خصوص یک پیش شرط ضروری صحبت می نماید. با این وجود، من این گونه فکر نمی کنم. این قدری متناقض است، زیرا نامیدن آن به عنوان یک عامل ضروری بدان معناست که در 100 درصد مورد یک عامل علّی است و زمانی که می گویم علت بیماری است می گویم علت است این بدان معناست که عامل علّی 99.9 درصد است. کمی کم تر از صد درصد.

شاید بپرسید چگونه ممکن است چنین ویروس رایجی باعث ایجاد چنین بیماری نادری گردد؟ خب، این یک استثنا نیست. این یک قاعده است. ویروس اپشتین بار باعث ایجاد لنفوم بورکیت (سرطان لنف) می گردد که یک لنفوم نادر است و هم چنین باعث کارسینوم نازوفارنکس (سرطان سر و گردن) می گردد که بسیار نادر است. بسیاری از ویروس ها گهگاه باعث بیماری های جدی می شوند.

برای روشن تر شدن موضوع به مثالی اشاره می کنم. پیش از آن که واکسنی وجود داشته باشد تقریبا همه بچه ها به ویروس فلج اطفال مبتلا می شدند. از هر 400 کودک یک کودک بر اثر فلج اطفال فلج شده بود، اما این موضوع در خصوص 399 کودک دیگر صدق نمی کرد. همواره یک استعداد ژنتیکی، عوامل محیطی، سایر عفونت ها یا مجموعه ای از عوامل وجود دارند. این همان چیزی است که در خصوص کووید-19 رخ می دهد: بعضی افراد می میرند در حالی که بعضی دیگر هیچ علامتی ندارند.

به گمان من هیچ علت دیگری به جز ویروس اپشتین بار برای مالتیپل اسکلروزیس وجود ندارد. ما تمام ویروس های شناخته شده را برای مطالعه خود آنالیز کردیم و هیچ ویروس دیگری به عنوان نامزد احتمالی ظاهر نشد. در مالتیپل اسکلروزیس ویروس یک فرآیند التهابی پیچیده خود ایمنی را شروع می نماید.

در شرایط بسیار نادر این ممکن است بدون علت شناخته شده اتفاق بیفتد. ما نمی توانیم گزینه ویروس دیگری را رد کنیم. اما این موارد بسیار نادر خواهند بود. تقریبا همه افراد ویروس اپشتین بار را در بزاق خود دارند و به صورت دوره ای دوباره فعال می گردد. اگر مردم را در خیابان متوقف کنیم و آنان را مورد آزمایش قرار دهیم 20 درصد مثبت می شوند. با این وجود، ممکن است در حال حاضر تست تان منفی گردد و در عرض دو هفته مثبت شوید. دفع ویروس متناوب است.

ویروس اپشتین بار می تواند در DNA انسان ادغام گردد، اما در بیشتر افراد DNA ویروس در فضایی شبیه یک گلوله کوچک در داخل سلول انسان باقی می ماند. هنگامی که سلول فراوری مثل می نماید به DNA انسان متصل می گردد. با تقسیم شدن سلول انسان به دو قسمت ویروس نیز تکثیر می گردد.

از لحاظ نظری می توان این را متصور شد که ویروس را از سلول های ما حذف کند. زمانی که سلول تکثیر می گردد می توانیم تکثیر ویروس را مسدود کنیم. این که اگر ویروس از بین برود فرد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس می تواند درمان گردد هنوز موضوعی ناشناخته است.

ما ثابت کردیم که ویروس باعث بیماری می گردد، اما دو جنبه وجود دارد: می تواند فقط باعث شروع بیماری گردد یا هم چنین می تواند باعث پیشرفت آن گردد. تقریبا مطمئن هستیم که اگر ویروس وجود داشته باشد به تحریک این پاسخ خود ایمنی ادامه خواهد داد. این امری احتمال دارد، اما قطعی نیست. هم چنین ممکن است حتی در صورت حذف ویروس این فرآیند ایمنی به خودی خود ادامه یابد.

ما هنوز جواب را نمی دانیم. اگر این شرایط امکان پذیر باشد شگفت انگیز خواهد بود و من فکر می کنم این موضوعی است که باید مطالعه گردد. به نظر من تنها راه شناخت امتحان درمان های ضد ویروسی است. بعضی مطالعات در حال اجرا وجود دارند مانند آزمایشی که با سلول های ایمنی که ویروس را می کشند انجام می گردد سلول های T سیتوتوکسیک (یکی از گروه های سلول است که در پاسخ های ایمنی سلولی خاص در انسان و ارگانیسم های دیگر چند سلولی شرکت می نماید؛ م.) مخصوص ویروس اپشتین بار. ما خود کوشش کردیم مطالعاتی را با یک ضد ویروس موثر در برابر ویروس انجام دهیم، اما راهکاری جادویی نداریم. دارویی نداریم که ویروس را برای همواره از بین ببرد.

داروهایی با فعالیت میانه وجود دارد که تکثیر را کاهش می دهند، اما نمی دانیم که کافی هستند یا خیر. اگر مالتیپل اسکلروزیس ناشی از یک پاسخ ایمنی بسیار تهاجمی در برابر ویروس باشد یک واکسن می تواند آن پاسخ را به گونه ای تعدیل کند که تهاجمی کمتری داشته باشد. در حال حاضر، شرکت آمریکایی مدرنا یک واکسن آزمایشی علیه ویروس اپشتین بار دارد.

با این وجود، ما هنوز کاملا متوجه نشده ایم که نحوه رفتار ویروس در فرد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس چگونه است. مجموعه تحقیقاتی در سال 2007 میلادی صورت گرفت که نشان داد ضایعات مالتیپل اسکلروزیس دارای سلول های آلوده به ویروس هستند ویروس دوباره فعال می گردد، سیستم ایمنی به آن سلول ها حمله می نماید و باعث تمام التهاب اطراف آن می گردد و به میلین (غلاف نورون ها) آسیب می رساند.

نتایج بسیار قطعی به نظر می رسید، اما پس از آن آزمایشگاه های دیگر قادر به تکرار آن آزمایش نبودند. اخیرا مطالعات دشواری بر روی افرادی انجام شده که بر اثر مالتیپل اسکلروزیس فوت نموده اند. این پژوهش ها به وسیله کالبد شکافی انجام شده اند. این بیماری ای است که برای چندین دهه ادامه دارد. بنابراین، ما در کوشش هستیم تا متوجه شویم فرایند التهابی چگونه با نگاه کردن به 10 سال بعد شروع شد. کار آسانی نیست.

هیچ شواهد روشنی در این باره وجود ندارد که چه ویروس های دیگری در ایجاد بیماری های خود ایمنی نقش دارند. ویروس اپشتین بار احتمالا با افزایش خطر ابتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک (یک بیماری خود ایمنی مزمن است که می تواند ارگان های متعددی به طور خاص پوست، مفاصل، خون، کلیه ها و سیستم عصبی مرکزی را در بدن درگیر کند؛ م.) مرتبط است. با این وجود، بیشتر بیماری های خود ایمنی به علت ناشناخته در نظر گرفته می شوند. عفونت ها احتمالا نقش دارند، اما این به وضوح ثابت نشده است.

خطر ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس در افراد سیگاری نسبت به افراد غیر سیگاری دو برابر است. سازوکارهای این موضوع ناتعیین هستند. التهاب ریه احتمالا می تواند با ویروس اپشتین بار تداخل داشته باشد. از میان عوامل تاثیرگذار در ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس که می توان اصلاح کرد احتمالا مهم ترین عامل کمبود ویتامین د است. عامل دوم سیگار کشیدن است. چاقی دوران کودکی با کمبود ویتامین د مرتبط است. بعضی افراد فکر می نمایند که چاقی تاثیری دارد که مستقل از تاثیر ویتامین د است، اما من در این باره 100 درصد مطمئن نیستم.

من هم اکنون در حال آنالیز نقش داروها، رژیم غذایی و سبک زندگی در خطر ابتلا به بیماری پارکینسون هستم. در خصوص پارکینسون، نتیجه اصلی این است که فعالیت بدنی اثر محافظتی دارد. در خصوص رژیم غذایی نتایج جالبی داریم، اما سطح اطمینان آن قدر قوی نیست.

رژیم غذایی مدیترانه ای و فلاونوئیدها که اجزای آنتی اکسیدانی هستند با کاهش خطر ابتلا به پارکینسون مرتبط هستند. ثبات علیت پیچیده است. ما در حال مطالعه فاز اولیه پارکینسون هستیم و می بینیم که رژیم غذایی مدیترانه ای با دفعات کمتری از اولین علائم همراه است. منظور ما این نیست که 90 درصد موارد با رژیم مدیترانه ای قابل پیشگیری است.

ما در خصوص جلوگیری از 10 تا 15 درصد صحبت می کنیم. این امیدوار نماینده است، زیرا برترین چیزی است که بعد از فعالیت بدنی داریم، اما قرار نیست با رژیم غذایی از شر پارکینسون خلاص شویم. با این وجود، ما می توانیم با واکسن از شر مالتیپل اسکلروزیس خلاص شویم.

فرضیه اصلی در خصوص علت پارکینسون وجود عوامل خطرزایی مانند قرار گرفتن در معرض آفت کش ها است. من فکر می کنم این موضوع تقریبا به طور قطع خطر پارکینسون را افزایش می دهد. با این وجود، این در خصوص عامل تشدید نماینده خطر است. بیشتریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به پارکینسون به اندازه قابل توجهی در معرض آفت کش ها نیستند. من فکر می کنم که دلایل بسیار پیچیده هستند و عوامل موثر زیادی در آن دخیل هستند. 10 یا 15 درصد موارد جهش ژنتیکی هستند. در بقیه موارد دلایل تعیین نیستند.

مردان 1.5 برابر بیش از زنان در معرض خطر ابتلا به پارکینسون قرار دارند و ما هنوز علت آن را نمی دانیم. تفاوت در خطر بیماری بین مردان و زنان رایج است. مالتیپل اسکلروزیس در زنان شایع تر است. در بیش تر موارد علل تعیین نیست. البته هورمون ها می توانند تاثیرگذار باشند. با این وجود، هنوز درک روشنی از علت اصلی آن وجود ندارد.