قلعه نویی: آدمی نیستم که فوتبال را به نامادری اش بسپارم! ، گل گهر فقط قلعه نویی نیست - فروشگاه طفره

به گزارش فروشگاه طفره، امیر قلعه نویی معتقد است عده ای به خاطر دشمنی با او گل گهر را از آنچه شایسته اش است، دور نموده اند.

به گزارش گروه ورزشی فروشگاه طفره، پس از شکست روز گذشته گل گهر سیرجان مقابل استقلال، حواشی زیادی ایجاد شد که یکی از آن ها به صحنه اعتراض امیر قلعه نویی به بیژن حیدری روی پنالتی دوم استقلال برمی گشت و در این بین نقدها زیادی هم به امیر قلعه نویی شد.

امیر قلعه نویی در واکنش به اتفاقات روز گذشته، متنی احساسی را منتشر نموده است. متن این پیغام را می خوانید:

تازه از قطر به ایران آمده بودم و خانه ای جز استقلال برای خود نمی دیدم؛ بهتر از این نمی شد اما در اولین بازی بدترین رخ داد. پنالتی را در فینال جام حذفی برابر رقیب دیرینه از دست دادم و این اولین اشتباه بزرگ من در استقلال بود.

همانجا روی سکوها مردمی را دیدم که با وجود شکستی نه چندان منصفانه دست از تشویق ما برنداشتند تا پایه های یکی از بزرگترین تیمهای تاریخ کشور محکم گردد. آن روز فهمیدم در این خانه ماندن بدون عشق و مسئولیت پذیری ممکن نیست پس ماندم، ادامه دادم و چنان همراه رفقایم جنگیدیم که ستاره دوم را کنار پدر استقلال جشن گرفتیم.

البته آن افتخار آنقدر بدخواه و بخیل ساخته بود که استقلال بزرگ را به خاطر یک قانون عجیب و یکباره به پایین ترین سطح فوتبال ایران بفرستد. اگر عشق نبود من و خیلی از دوستانم آن روزها را دوام نمی آوردیم اما ماندیم، ادامه دادیم و پس از ثبت رکوردها و موفقیت های گوناگون کفش ها را به دیوار خانه آویزان کردیم.

دوران مربیگری برای استقلال هم پس از آزمون و خطا و کسب تجربه در تیم های دیگر از راه رسید البته از آن دوران خوش سهمی برای خودم قائل نیستم و آن را حاصل لطف خدا و حمایت طرفدار و حضور بازیکنان ممتازی می دانم که با آنها کار نموده ام.

شکی نیست که استقلال همواره تکه ای از وجود من است اما قاعده فوتبال به جز چند استثنا حضور همیشگی در یک باشگاه نیست و رودررویی ها اجتناب ناپذیر است، گرچه یاد خانه همواره گوشه قلب ماست که البته هر تیم معتبر و خوشنامی را هم که دردست گرفتم بحران زده بود و در شرایط ناخوش که تاریخ گواه است.

دیروز و در بازی تیمم که به همت مدیران خوب و بچه های شریف و متعهدش به تیمی قابل احترام و مدعی تبدیل شده اتفاقاتی افتاد که برایم تازه نبود، اما مگر می گردد به این درد عادت کرد؟ فقط کاش پای برخی نکات وسط نبود که بگردد راحت تر و بدون سو تفاهم و قضاوت صحبت کرد.

من آدمی نیستم که فوتبال را به نامادری اش بسپارم و تا روزی که هستم برای سربلندی تیمی که در آن مسئولیت دارم و بی عدالتی برای رسیدن به فوتبال پاک می جنگم. همان گونه که در استقلال، سپاهان و تراکتور جنگیدم. خیلی از آن روزها نگذشته تا فراموش شوند و حقیقت را وارونه نمایند.

من به مبارزه برای تیمم و موفقیت آن ادامه خواهم داد اما یادتان باشد گل گهر فقط قلعه نویی نیست. این یک باشگاه واقعی با مدیران سالم، طرفداران وفادار و بازیکنان شایسته ایست که دستشان را از آنچه که شایسته اش بودند دور نموده اید.

یا حق.