تفال به حافظ امروز آدینه 11 آذر ماه 1401 - فروشگاه طفره

به گزارش فروشگاه طفره، فال گرفتن از آثار ادبی، از باور های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می بردند بهره ای از کلام حق دارند رجوع می شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما به جای مانده است.

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو

ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی

زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت

صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی

سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل

شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست

ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی

اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست

رهروی باید دنیا سوزی نه خامی بی غمی

آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست

عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی

خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم

کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی

گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق

کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی

توضیح لغت: صعب روزی: روز سخت/شاه ترکان: خسرو خوبان/خاطر: دل

تفسیر عرفانی:

آنان که از عشق بی بهره اند و از چرخ فانی بهره می جویند، راه به جایی نخواهند برد. در مقابل فقط کسانی می توانند به کوی وارستگی وارد گردند که رنج و سختی وارد شده از درد عشفق را آسایش می انگارند.

تعبیر غزل:

سعی کنید با ابراز محبت به حضرت دوست از جام دوستی او سرمست شوید. این گونه است که می توانید به خلق او نیز محبت کنید.