روایت پیرمرد 78 ساله که موزه دار روستا شد - فروشگاه طفره

به گزارش فروشگاه طفره، یک تالار چند ده متری هر کدام از موزه های ثبت ملی شده میراثی ها، کجا و تک اتاق کوچک تنها موزه ادوات کشاورزی روستای خاوه که یکی از تاجیک های روستا با وسایل قدیمی خانوادگی آن را سرپا کرده، کجا!

به گزارش ایسنا، در یکی از میدانچه های اصلی روستای هدف گردشگری خاوه، در 35 کیلومتری جنوب ورامین، در روستای تابع بخش جواد آباد، ابراهیم تاجیک که حالا 78 سال سن دارد، چند سالی می شود با جمع آوری ابزار و ادوات کشاورزی در منطقه ای که بیشتر آن ها متعلق به خود و خانواده اش بوده، موزه ای از ادوات کشاورزی برپا کرده است.

علاقه اش به این کار آن قدر هیجان در مردم روستا ایجاد می کند که به مرور مردم محلی هم اشیای قدیمی شان که حتی ارث به آن ها رسیده را به موزه می سپارند.

چراغ، ساعت، علاالدین، زنگوله، قفل، سماور، ساعت، داس، استکان و سینی، ادوات کشاورزی، ترازو و سبدهایش، نقشه قالی، کوزه، کلوخ کوب، سه پایه، قداره، نفت کش، علف بر، از هر کدام یکی یا یک مجموعه در کنار هم قرار گرفته اند.

تاجیک، نفیس ترین اثر موزه اش را یک صندلی 80 ساله بدون پیچ و مهره معرفی می کند. او سکه های احمد شاهی و بعد از آن خمره بزرگی را نشان می دهد و آن ها را جزو نفیس ترین آثار موزه اش می داند. او علاقه خاصی هم به مجموعه قفل هایش دارد.

موزه، بازدید کننده خودش را دارد، هم بازدیدکنندگانی که از هر نقطه به خاوه می آیند و هم نوجوانان روستا که همراه با هر بازدیدکننده یک بار دیگر، موزه را مرور می کنند.

صاحب این موزه خصوصی که هیچ اعتقادی به دریافت بلیت ورودی از بازدیدکننده های موزه اش ندارد، با صبر و حوصله در مورد تاریخچه موزه و آثارش توضیح می دهد.

تاجیک اهل ورزش زورخانه ای هم هست. او 40 سال پیش کنار خانه اش زورخانه ای ساخته که مردم روستا در آن این ورزش باستانی را انجام می دهند.

او مهم ترین انگیزه اش برای نگهداری این آثار را آشنایی نسل های بعدی با آداب و رسوم پیشین می داند و می گوید: دوست دارم امروز که فناوری آمده و بچه ها هیچ نسبتی با کشاورزی سنتی ندارند، بدانند که آبا و اجدادشان برای برداشت و خرید و فروش محصولات کشاورزی چه زحمت هایی کشیده اند، از چه وسایلی استفاده می کردند و چگونه محصولات را نگهداری می کردند.

او گاهی مهمان خارجی هم دارد، گردشگرانی که با ورود به خاوه از دیدن یک موزه روستایی آن هم با این سبک و سیاق ذوق زده می شوند و عکس های یادگاری می گیرند.